कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

हसता हसता डोळे अलगद भरुनही येतील
बोलता बोलता शब्द ओठी जातीलही विरुन
कावरंबावरं होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

रस्त्यामध्ये दिसतातच की चेहरे येता-जाता
"एका" सारखेच दिसू लागतील सहज बघता बघता
अवती भोवती सगळीकडे तेच माणूस दिसेल
स्रुष्टीमध्ये दोनच जीव आणखी कुणी नसेल
भिरभिरल्यागत होण्यासारखं बिलकुल काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

मोबाईल वाजण्याआधीच तो वाजल्य़ासारखा वाटेल
जुनाच काढून एसएमएस वाचावासा वाटेल
दिवस सरता वाटत जाईल उगाचच उदास
पावलोपावली जड होत जाईल बहुधा श्वास
घाबरुनं बिबरुनं जाण्यासारखं काही नाही
कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......

जेवता जेवता जीवघेणा लागेलही ठसका
घरचे म्हणतील सारखा कसा लागतो उठता बसता
चेहरा लपवत, डोळे पुसत, पाणी प्यावे थोडे
बोलण्याआधी आवाजाला सांभाळावे थोडे
सांगुन द्याव काळजीसारख बिलकुल काही नाही

"कुणीतरी आठवणं काढतय, बाकी काही नाही......"

--Vaibhav Joshi

Grosvenor Place...A home away from home!!!

Grosvenor Place... My Hostel... A great place to live.. It became special because of the friends i got here... Kind of my group(DX) in my college... Everybody with a different character...unique in nature...

I still remember the first day here when me and Aniruddha joined the hostel...two of the purple people (University students who help new comers) viz Saulat and Abdulla (both from Pakistan) helped us to settle down in our rooms... And thereafter me and Saulat are good friends...

When i reached at the room, i met Nitesh and Ahsan, who stayed beside me... My flat has 13 rooms with 8 Chinese, 4 Indians and 1 Pakistani... Its great to have this diversity...but we(at least Ahsan and we 4) never felt that we are someone from different country....

would love to share the following song for all of them

http://www.youtube.com/watch?v=qpVHlrNH1U0

Now let me introduce you to my friends..

Ahsan....

from Karachi, Pakistan...A great squash player...my table tennis teacher... class mate.. a great personality..A great source of Urdu words... He has a great sense of humor... His knowledge of Holy Kur'an is great... I was impressed by his quick-wittedness...

Some of his buzz words(hindi or urdu) are "na kar", "bc", "soch hai teri".... He is great fan of Chelsea FC..

We really had a great fun sharing some great moments in our lectures and assignments.... I can't forget the fun that we had in trips, on the dinner table, during course-works and assignments, and during project discussions... The kind of remarks we used to share regarding our courses attracted my other friends towards the computer world....

Aniruddha

from Pune, India...a great badminton player...my table tennis opponent...we shared a fantastic repo...

The first day I met him, I was really happy to have someone who is Marathi speaking...We travelled by same flight to manchester but met on the Manchester airport...

He is fan of rap music, F1 sports and cars...Always have a curiosity about the things that he doesn't know...The thing I liked about him is he can ask any damn question about any damn thing (condition he must be curious to know)...

He has interests in teaching and in research field... He wants to be a Ph.D. holder and want to succeed in his chemical engineering field.
Some of his buzz words are "sahiii", "awesome yar", "what a judgement yar", "ek number"...Some of my group mates used to tease him because of this..

Its because of him that we had fantastic Roti's in dinner..Thank you Aniruddha for that...


Ayush

from Delhi, India... a mechanical engineer... he is doing research in aeronautical field...
The wikipedia of our group...almost knows everything whatever you ask...

He is a great guitar and piano player too... He has composed lot of songs... I loved his attraction towards music... He is a great cook too... He specializes in Punjabi dishes..

Loves to know about new things going on in the world... has a dream to take India on moon and par...

some of his buzz words are "chepandi babu", "bhains ki aankh", "mummy kar di yar"... he always teamed with Aniruddha to play table tennis ...

He is fan of Tom hanks...its because of him only that I have seen some of the best English movies... I cant forget the movie nights, the funny fights that he and aniruddha, nitesh had... The cricket matches and many ,more... Thank you Ayush


Nitesh

from Hyderabad, India... a perfect business mind rather a born businessman... loves his family a lot... and my table tennis team partner...

Ayush used to call chepandi babu...we all loved his hyderabadi hindi...he is a specialist in cooking different kinds of rice and sambar...

He always partnered me in every trip...always used to share all the things with me in his life...a great friend... My group knows both of us teasing each other because of Hannah... I shouldn't take full name... She is Nitesh's sister...what say Nitesh...

Some of his buzz words are "iski toh alag hi mazaa hai re", "kya re guptha", "mast hai re"...

Now let me introduce to a Grosvenorian who didn't live in Grosvenor...


Muhammed Junaid Khan

thats how he used to write his name...from Karachi, Pakistan...always used to tell us stories from his hometown "Sakkar"... The most humorous guy from our group...laughs very happily and make everyone to laugh with him..a very funny guy...

we (me ahsan and junaid) were classmates and me and junaid were project partners too ....so he always used to come to Grosvenor...I used to say Grosvenor was his second home..the staff members who were working in grosvenor used to consider him as a resident...

Thanks to junaid for his Eid gifts and Shirkurma also for other sweets... We used to laugh a lot because of his stories and the incidents narrated by him... His two nephews who live in birmingham were one of the reasons for us to laugh with him...

we call each other by sirjee...dont know why...dont know how it came...but its nick name for both of us...

Thanks to all of them for all the fun that we had during the whole year...They were the most important of my Manchester journey... The journey wouldn't have been so funny, lively and happening without them..I hope we will have our friendship for lifetime...

I started writing this article on 16th Dec, 2010 and completed on 5th Oct, 2011...ooohhh....finally

Life's Goin On...!!!

I was thinking of writing this post from two months but couldn't find time in loads of assignments amd coursework. So now's the time...

Manchester, a great city in UK, the "Makka" of Football, my favorite football club Manchester United's home ground, the land of discoveries/inventions. I have fallen in love at first sight with the city.

The day i arrived, 16th sept 2010, it was very cold here. Coming from India , hot temprature of 36.c, it was a drastic change for me. The temprature on that day was 9.c, here in Manchester. With lots of dreams and big things to do list i entered the city campus.

I have to do the best and be the best....

"http://www.youtube.com/watch?v=DJan3eBRaCY"
On that day i met some of the Indian guys at airport, one of them was from pune and accomodated in my university hostel building only. So a siegh of relief, someone from my place is also there.But now after knowing all other friends it feels evryone is from my country and my place.
I was overwhelmed with the weather, enivironment, buildings in the city. The university building was the best among all.
The first week, Manchester welcome week for international students, really a great opportunity to meet new students from almost 128 countries in the world. Full of Indians, chinese and European students. I haven't found anything like this in India. First week was really great, introduction to university, city tour, getting introduced to new friends in my hostel ; some of them from Pakistan, Spain, China, Chilie, Turkey and British also,Party at nights with free corona and pizza was really fun. I learned some of the buzz words of Manchester like
hello mate.. hello love.. cheers.. allright mate.. learned to say thanks and sorry at the end of almost evry sentence.
After that i didn't get a single minute to think of parties on weekdays. It was really a busy schedule in completing assignments. But still me and my friends used to watch a movie on every friday night. I have seen some of the great movies after coming here e.g. Forest Gump, A walk to remember, Charlie Wilson's War etc.. Now i am a fan of Tom hanks.Tom Hanks is really great.

The city environment when it's a derby between Manchester City and Manchester United, reminded me the days of India-Pakistan cricket matches. It's really a great fun here. Diwali fireworks at plattfield park, christmas light-on at albert square, navaratri festival at gandhi hall, wlcome parties at lal quila restaurant, gita bhavan mandir...are some of the nice moments i spent here.

But some has really said a great sentence
"You can take out an Indian from India but not India out of an Indian"

"http://www.youtube.com/watch?v=6782Cwx7jYI"

Missing all the festivals in India, My realatives, my friends and mostly "AAI". My college here always reminds me memories of my bachelors degree, the DX group, the fun that i had in my home town, roaming around with friends, njoying delicious food dishes at road corners. Now evrything is changed here...college, assignments, lab work, and shopping in "GBP,but really a great experience. Manchester is really great than i have thought of.Met great friends from different countries. One of them is teaching me spanish, one of them is teaching me Table Tennis (My Best Friend's Favorite game...now i can win...hope so...lol)....

With 8 more months to complete the PG, lots of things are to be done. i have to live the life at its best and make the hell out of it...I want to do all the things that i have dreamt of..Complete my To-Do list...and say Life's Goin on

"http://www.youtube.com/watch?v=9i9nTn5vAXE"

तू ना जाने आस पास है खुदा...

धुँधला जायें जो मंज़िलें
इक पल को तू नज़र झुका
झुक जाए सर जहाँ वही
मिलता है रब का रास्ता
तेरी किस्मत तू बदल दे
रख हिम्मत बस चल दे
तेरे साथी मेरे कदमों के हैं निशान
तू ना जाने आस पास है खुदा

खुद पे डाल तू नज़र
हालातों से हार कर
कहाँ चला रे
हाथ की लकीर को
मोढ़ता मरोदता
है हौसला रे
तो खुद तेरे ख्वाबों के रंग में
तू अपने जहाँ को भी रंग दे
के चलता हून में तेरे संग में
हो शाम भी तो क्या
जब होगा अंधेरा
तब पाएगा दर मेरा
उस दर पे फिर होगी तेरी सुबह

मिट जाते हैं सबके निशान
बस एक वो मित्त ता नहीं है हाए
मान ले जो हर मुश्किल को मर्ज़ी मेरी हाए
हो हमसफर ना तेरा जब कोई
तू हो जहाँ रहूँगा में वही
तुझसे कभी ना इक पल भी में जुदा
तू ना जाने आस पास है खुदा

मायेरी

तेरी या मेरी या
पुल गया
पुल गया हार ते जीत
हे माए की करना में जीत नू
होवे ना जे मीत
होवे ना जे मीत

बिंदिया लगाती तो
कापती थी पलकें मेरी
चुन्निया सजाके वो देती वादें कलके मायेरी
मेरी हातों में था उसका हाथ
थी चाशनी सी हर उसकी बात
मायेरी आप ही हस्दी
मायेरी आप ही रोंदी
मायेरी याद वो याद वो आएरि
गल्लां करदी
मायेरी आंख नाल लड़ दी
मायेरी याद वो याद वो आएरि

अब क्या करूँ कहाँ से कहूँ आ मायेरी
अब क्या करूँ कहाआँ से कहूंन आ मायेरी

दुनिया पराई छोड़ के आजा
झूठे सारे नाते तोड़ के आजा
सौ राबदी तुझे एक वारी आजा
अब के मिले तो होंगे ना जुदा
ना जुदा ना जुदा
हो हूँ ते ओ आए कोई किदे आए
मायेरी याद वो याद वो आएरि

गल्लां ओ करदी
मायेरी अखँ नाल लड़ दी
मायेरी याद वो याद वो आएरि

भूल गयी मेरा प्यार
माए बस लगे महीने चार
मायेरी याद वो याद वो आएरि याद वो आई
मायेरी याद वो आई
मायेरी याद वो याद वो आएरि

अब क्या करूँ कहाँ से कहूँ आ मायेरी
अब क्या करूँ कहाँ से कहूंन आ मायेरी

तुझे भुला दिया...

नैना लगेया बारीशान
तू सूक्के सूक्के सपने वी पीज्ज गये
नैना लगेया बारीशान
रोवे पलकां दे कोने विच नींद मेरी
नैना लगेया बारीशान
हंजू दिगड़े ने चोट लगे दिल ते
नैना लगेया बारीशान
रुत बिरहा दे बदलन दी छा गयी

काली काली खाली रातों से
होने लगी है दोस्ती
खोया खोया इन राहों में
अब मेरा कुछ भी नही
हर पल हर लम्हा, मैं कैसे सहता हून
हर पल हर लम्हा मैं खुद से यह कहता रहता हून

तुझे भुला दिया, ओह
तुझे भुला दिया, ओह
तुझे भुला दिया, ओह
फिर क्यूँ तेरी यादों ने
मुझे रुला दिया.. ओह
मुझे रुला दिया

तेरी यादों में लिखे जो लफ्ज़ देते है सुनाई
बीते लम्हे पूछते हैं क्यूँ हुए ऐसे जुदा.. खुदा,
खुदा मिला जो यह फ़ैसला हैं
खुदा तेरा ही यह फ़ैसला हैं
खुदा होना था वो हो गया
जो तूने था लिखा

दोल पल तुझ से जुड़ा था
ऐसे फिर रस्ता मुड़ा था
तुझ से मैं खोने लगा,
जुदा जैसे होने लगा,
मुझ से कुछ मेरा

तू ही मेरा लिए अब कर दुआ,
तू ही इस दर्द से कर दे जुदा
तेरा होके तेरा जो मैं ना रहा,
मैं यह खुद से कहता हून,

तुझे भुला दिया, ओह,
तुझे भुला दिया, ओह
तुझे भुला दिया, ओह
फिर क्यूँ तेरी यादों ने
मुझे रुला दिया

बाप्पा...

परवा भेटला बाप्पा, जरा वैतागलेला वाटला,
दोन क्षण दम खातो म्हणून माझ्याघरी टेकला.
उंदीर कुठे पार्क करू? लॉट नाही सापडला,
मी म्हंटलं सोडून दे, आराम करु दे त्याला.

तू पण ना देवा कुठल्या जगात राहतोस?
मर्सिडिसच्या जमान्यात उंदरावरून फिरतोस?
मर्सिडिस नाही निदान नॅनो तरी घेऊन टाक,
तमाम देव मंडळींमधे भाव खाऊन टाक.


इतक्या मागण्या पुरवताना जीव माझा जातो,
भक्तांना खुश करेपर्यंत माझा जीव दमतो.
काय करू आता सार मॅनेज होत नाही,
पुर्वीसारखी थोडक्यात माणसं खुशही होत नाहीत.
इमिग्रेशनच्या रिक्वेस्ट्सने सिस्टीम झालीये हॅंग,
तरीदेखील संपतच नाही भक्तांची रांग.
चार-आठ आणे, मोदक देऊन काय काय मागतात,
माझ्याकडच्या फाइल्स नुसत्या वाढतच जातात.

माझं ऐक तू कर थोडं-थोडं डेलिगेशन,
मॅनेजमेंटच्या थेअरीमधे मिळेल सोल्यूशन.
एमबीएचे फंडे तू शिकला नाहीस का रे?
डेलिगेशन ऑफ ऍथॉरिटी ऐकल नाहीस का रे?
असं कर बाप्पा, एक लॅपटॉप घेउन टाक,
तुझ्या सा-या दूतांना कनेक्टीव्हिटी देऊन टाक.
म्हणजे बसल्याजागी काम होइल धावपळ नको,
परत येउन मला दमलो म्हणायला नको.
माझ्या सा-या युक्त्यांनी बाप्प झाला खुश,
माग म्हणाला हवं ते, एक वर देतो बक्षिस.
सीईओची पोझिशन, टाऊनहाऊसची ओनरशिप,
ईमिग्रेशनदेखील होइल लवकर मग ड्युअल सिटिझनशिप.

मी हसलो उगाच, म्हंटल, देशील जे मला हवं?
म्हणाला मागून तर बघ, बोल तुला काय हवं?

पारिजातकाच्या सड्यात हरवलेलं अंगण हवं,
सोडून जाता येणार नाही अस एक बंधन हवं.
हवा आहे परत माणसातला हरवलेला भाव,
प्रत्येकाच्या मनाच्या कोप-यात थोडासा शिरकाव.
देशील आणून परत माझी हरवलेली नाती,
नेशील मला परत जिथे आहे माझी माती.
इंग्रजाळलेल्या पोरांना थोडं संस्कृतीचं लेणं,
आईबापाचं कधीही न फिटणारं देणं.
कर्कश्श वाटला तरी हवा आहे ढोलताशांचा गजर,
भांडणारा असला तरी चालेल पण हवा आहे शेजार.
यंत्रवत होत चाललेल्या मानवाला थोडं आयुष्याचं भान,
देशील का रे बाप्पा माझ्या पदरात एवढं दान?

"तथास्तु" म्हणाला नाही, सोंडेमागून नुसता हसला.
सारं हाताबाहेर गेलंय पोरा, "सुखी रहा" म्हणाला.

- नीरज बी राठोड

आज कल ज़िंदगी...

आज कल ज़िंदगी मुझसे है कह रही
तू जो मेरी माने तो चल दीवाने
सपनों की रह में तू
सारी खुशबूओको सारी रोशनी को
ले ले इन बाहो में तू

अब है तू जहाँ दिन रात सारे नये है
आरज़ू जवान जज़्बात सारे नये है
नये रास्तें है तेरे वास्ते तो रहे क्यूँ पनाहो में तू

तेरे लिए नयी है ज़मीन नया आसमान
लिख दे हवाओं में कोई नयी दास्तान..

ज़िंदगी ने दस्तक दी तो
दिल की सब खिड़कियाँ… खुल गयी
होटो पे जो जमी थी वो
सारी खामोशियाँ... घुल गयी

कितने लम्हो ने मुझको हो जैसे हैरान किया
कितनी बातो ने दिल को आके है छू लिया
चाहतें काई है दिल में अब जगमगाई
राहते काई है मुझसे कहने को आई
पहचान सारी मुस्काने सारी भर ले निगाहों में तू

तेरे लिए नयी है ज़मीन नया आसमान
लिख दे हवाओं में कोई नयी दास्तान..

आज ही ती माझ्याशी काहीच बोलली नाही...

आज ही ती माझ्याशी काहीच बोलली नाही...
काय वेदना आहेत तिच्या मनात,
याचे गुपित मला अजुन उलगडले नाही

चेह-यावर तिच्या सदा हसू असते
मनात मात्र दडवलेले दुःख असते
पण ते तिने कधी जाणवू दिलेच नाही
तिचे अंतर्मन मला अजुन कळलेच नाही

सगळयान्बरोबर असताना हसून दुःख लपवने,
जगण्याची ही कला ती शिकली होती...
पण जेव्हा कधी बसत असे एकांतात,
तेव्हा मात्र नयनातुन अश्रु ढाळत होती

मी खुपदा विचारले तिला
पण तिने तिचे दुःख मला कधीच सांगितले नाही...
दुःख वाटल्याने कमी होते
लपवले तर जीवनास हानिकारक ठरते
हे मी फार समजावले तिला
माझी ही कळकळीची भावना तिला कधी जानवलीच नाही

ती अशी परके पनाने का वागत होती ?
का माझ्या पाशी मन मोकळे करत नव्हती ?
याचे उत्तर एकच समजले मला,
मी आपली मैत्रिण समजत होतो जिला
तिने मला आपला मित्र कधी मानलेच नाही...

आज ही ती माझ्याशी काहीच बोलली नाही....

अब मुझको जीना...

अब है उजाला, अब है सवेरा…
अब इन हवाओं, पे कर लून बसेरा
अब मैं ज़माने को, हुमराज़ कर लून
अब आसमानो पे, परवाज़ कर लून
इस पल में, है मुझ को जीना
अब मुझको जीना

नाकामियों से डरना क्या,जीने से पहले मरना क्या
झूम कर मेरा दिल अब यह मुझ से कहे,
ज़िंदगी है तो ज़िंदादिली भी रहे
अब इरादों को है तान लेना,अब तो ख्वाबों पे है जान देना
इस पल में, है मुझ को जीना
अब मुझको जीना

अंजाना कंगला मानु मैं,यह पल है अपना जानू मैं
यहाँ चारों तरफ प्यार के सिलसिले,
देखो वीरानियो में भी दिल हैं मिले
अपनी मंज़िल की मुझ को खबर है,
अब तो हिम्मत मेरी हमसफ़र है
इस पल में, है मुझ को जीना
अब मुझको जीना

बादल पे पाँव हैं...

सोचा कहा था, यह जो, यह जो हो गया
माना कहा था, यह लो, यह लो हो गया
चुटकी कोई काटो ना है हम तो होश में
कदमों को थामो यह है उड़ते जोश में

बादल पे पाँव हैं, या झूठा दाँव है
अब तो भाई चल पड़ी अपनी यह नाव है!!!


चल पड़े है हमसफर, अजनबी तो है डगर
लगता हमको मगर, कुछ कर देंगे हम अगर
ख्वाब में जो दिखा पर था छिपा बस जाएगा वो नगर

आसमान का स्वाद है, मुद्दतो के बाद है
सहमा दिल धकधक करें, दिन है या यह रात है
हाय तू मेहरबान क्यूँ हो गया बाखुदा, क्या बात है

तो फक्त भूतकाळात जगतो...

काय माहित कोण हा
इतका लळा लावूनी जातो,
समजू न शकले कोणीच
म्हणून एकांताशी मैत्री करतो..

प्रेम म्हणजे स्वर्ग मानतो
दुखः मात्र एकटाच सहतो,
प्रेमात फक्त प्रेम द्यायचे
बस् ! तो इतकेच जाणतो..

एकतर्फी प्रेमात तिच्या
क्षणो क्षणी जळत राहतो,
गुंज मनाचे अबोल प्रेम
तो कवितांमधुनी रेखाटतो..

विसरण्याचा प्रयत्नही करतो
अश्रू मात्र डोळ्यांतच गिळतो,
नाही वर्तमान, नाही भविष्य
तो फक्त भूतकाळात जगतो..

- हरिष मांडवकर

फक्त एक क्षण...

फक्त एक क्षण पुरेसा असतो
बरंच काही बदलण्यासाठी

एका उमलेल्या कळीला फुलात बदलण्यासाठी
किंवा त्याच फुलाला कोमाजाव्ण्यासाठी
फक्त एक क्षण पुरेसा असतो

एक जन्मभराची मैत्री मिळण्यासाठी
किंवा एका मित्राला कायमचा निरोप देण्यासाठी
फक्त एक क्षण पुरेसा असतो

मित्रांसोबत एक Random joke आठवण्यासाठी
आणि मग त्या joke वर तासंतास हसण्यासाठी
फक्त एक क्षण पुरेसा असतो

परीक्षेचा निकाल समजण्यासाठी
कुठे Firstclass मिळाल्याचा आनंद उसळण्यासाठी
तर कुठे KT चे डोंगर कोसळण्यासाठी
फक्त एक क्षण पुरेसा असतो

एका सुंदर मुलीवर crush होण्यासाठी
किंवा propose केल्यावर तिचा नकार ऐकण्यासाठी
फक्त एक क्षण पुरेसा असतो

हृदयाच्या कोपर्यात प्रेमाचा पाझर फुटण्यासाठी
किंवा न मिळालेल्या प्रेमाची आठवण करून देण्यासाठी

एक एक क्षणात बरंच काही दडलंय
तरीही long term plan करण्याचं वेड लागलंय
बरेचसे plan एका क्षणात मोडून जातात
ठरवलेलं काही औरच पण भलतंच घडवून जातात
न मिळालेल्या गोष्टींसाठी कायमचं रडायचं असतं
का समजत नाही आपल्याला आयुष्य प्रत्येक क्षणात जगायचं असतं

---Anonymous

अडगळीच्या खोलीमधलं...

अडगळीच्या खोलीमधलं
दप्तर आजही जेव्हा दिसतं
मन पुन्हा तरूण होऊन
बाकांवरती जाऊन बसतं
प्रार्थनेचा शब्द अन शब्द
माझ्या कानामध्ये घुमतो
गोल करून डबा खायला
मग आठवणींचा मेळा जमतो

या सगळ्यात लाल खुणांनी
गच्च भरलेली माझी वही
अपूर्णचा शेरा आणि
बाई तुमची शिल्लक सही

रोजच्या अगदी त्याच चुका
आणि हातांवरले व्रण
वहीत घट्ट मिटून घेतलेत
आयुष्यातले कोवळे क्षण

पण या सगळ्या शिदोरीवरंच
बाई आता रोज जगतो
चुकलोच कधी तर तुमच्यासारखं
स्वतःलाच रागवून बघतो

इवल्याश्या या रोपट्याची
तुम्ही इतकी वाढ केली आहे
हमखास हातचा चुकण्याची सुद्धा
सवय आता गेली आहे

चांगलं अक्षर आल्याशिवाय
माझा हात लिहू देत नाही
एका ओळीत सातवा शब्द
आता ठरवून सुद्धा येत नाही


दोन बोटं संस्कारांचा
समास तेवढा सोडतो आहे
फळ्यावरच्या सुविचारासारखी
रोज माणसं जोडतो आहे

योग्य तिथे रेघ मारून
प्रत्येक मर्यादा ठरवलेली
हळव्या क्षणांची काही पानं
ठळक अक्षरात गिरवलेली

तारखेसह पूर्ण आहे वही
फक्त एकदा पाहून जा
दहा पैकी दहा मार्क
आणि सही तेवढी देऊन जा

---Anonymous

छूकर मेरे मन को...

छूकर मेरे मन को
किया तूने क्या इशारा
बदला ये मौसम
लगे प्यारा जग सारा

तू जो कहे जीवन भर
तेरे लिए मैं गाऊँ
गीत तेरे बोलों पे
लिखता चला जाऊं

मेरे गीतों में
तुझे ढूंडे जाग सारा

आजा तेरा आँचल ये
प्यार से मैं भर दूं
खुशियाँ जहाँ भर की
तुझपे नज़र कर दूं

तू ही मेरा जीवन
तू ही जीने का सहारा

छूकर मेरे मन को
किया तूने क्या इशारा

संध्याकाळचा पाउस...

संध्याकाळचा पाउस मला गाणे गायला सांगायचा
माझे गाणे ऐकून त्यातले चार शब्द मागायचा
मी शब्द दिल्या वरती पाउस अगदी खुश होई
नखा शिखांत भिजवून मला ओला चिंब करून जाई

संध्याकाळचा पाउस मग रिम झिम रिम झिम बरसायचा
माझे घर भिजवून पुन्हा अंगण भर पसरायचा
इंद्रधनू होऊन पाउस सात रंगात फुलत असे
उन्हात पाउस पावसात उन छप्पा पाणी खेळत असे

पावसात चिंब चिंब भिजून मना मधे मोहोर फुटे
पावसामुळे पावसा सकट संध्याकाळ हवी वाटे
संध्याकाळचा पाउस मला थेंब न थेंब आठवतो
अजुन सुधा माझ्या साठी पाउस गाणे पाठवतो

---Anonymous

प्रत्येकजण एकदा तरी प्रेमात पडलेला असतो . . .

नक्षत्राच्या गर्दित प्रत्येकाने आप-आपला चन्द्र निवडलेला असतो,
कारण,प्रत्येकजण कधी ना कधी एकदा तरी प्रेमात पडलेला असतो...


तिच्या चेहरयाला चन्द्र म्हणण्याची
त्याची सवय काही मोडलेली नसते
तिने कितीही डोळा चुकविला तरीही
त्याने जीद्द सोड्लेली नसते
तिच्या सॊन्दर्य़ाचे गुणगाण करण्याचा छन्दच जणू त्याला जड्लेला असतो
कारण,प्रत्येकजण कधी ना कधी एकदा तरी प्रेमात पडलेला असतो...


पान-टपरी वाल्याकडे त्याची अगदी महिनो-महीने उधारी असते
तरी तिच्यासाठी चन्द्र आणण्याची त्याची एक पायावर तयारी असते
तिच्यासथि काहिही करण्याचा निर्धार, त्याच्या मनात खोल्वर दड्लेला असतो
कारण नक्षत्राच्या गर्दित प्रत्येकाने आप-आपला चन्द्र निवडलेला असतो........

तिच्यासाठी गुलाब तोड्ताना तो
कधी काट्यान्ची तमा बाळगत नाही
आणि ती सोबत असेपर्यन्त त्याला,
दुखः कधीच उमगत नाही,
तिच्या क्षणभर दुराव्यानेही, तो दुखः सागरात बुडालेला असतो

कारण नक्षत्राच्या गर्दित प्रत्येकाने आप-आपला चन्द्र निवडलेला असतो........

बर याला प्रेम म्हणाव, तर
लोक निर्मळ प्रेमाची भाषा करतात
आणि नुकतच प्रेमात पड्लेल्या त्या दोघानकडून
अगदी शुद्ध प्रेमाची आशा करतात,

अश्याच समाज कन्टकामुळे, प्रत्येकजन प्रेमात रखड्लेला असतो,
तरी, प्रत्येकजण कधी ना कधी एकदा तरी प्रेमात पडलेला असतो...

---Anonymous

जाने ये क्या हुआ...

जाने ये क्या हुआ
जाने ये क्या हुआ
हम दोनो का यूँ मिलना
ऐसे पास आना

जाने ये क्या हुआ
जाने ये क्या हुआ
अब हर पल अंजाना है
देखो होना है
और क्या

जाने क्यूँ लगता है
धीरे से हौले से
गीत कोई दिल है गा रहा

जाने क्यूँ लगता है
एब्ब जैसे हर लम्हा हर पल है
मुस्कुरा रहा

तुम्हें है पता
मेने पहली बार जो देखा तुम्हें
मुझे यह लगा
चाहूं भी तो कैसे पा सकूँगा
तुम्हें
सपना था एक दिन तो
मैं हून तुम हो
तुम धीरे से बोलो
तुमको अपना माना है
देखो होना है
और क्या

कहूँ क्या भला
तुम्ही को तो मैं चाहता हून सुनो
तुम्हें जो मिला
मैने जाना मैं भी ज़िंदा हून
सुनो
कहूँ मैं क्या तुमको
मैं हून तुम हू
बस इतना सुन लो
तुम थे कोई दीवाना है
हो ना है और क्या

तिची आठवण ....

सारखी सारखी तिची
एवढी आठवण का येते....?
सतत मनाला क्षणाक्षणाला
का छळत असते....?

रोजच आम्ही भेटत असतो
रोजच आम्ही बोलत असतो...
तरी सुद्धा तिला भेटायला
ओढा माझा हरपल असतो....

तासनतास आम्ही मनमोकळ बोलत असतो
एकमेकांचे सुख दुखः वाटून घेत असतो

एकदा ती सहजच म्हणाली......
मला विसरतोस म्हणूनच तुला आठवण येते.....
त्यावेळेस मी निरुत्तर होतो.....
पण.......

आठवण म्हणजे काय.....?
तिने जाण्याचा विषय काढताच माझ मन अधीर होत
नजरेआड होण्याअगोदर तिला पुनः एकदा भेटू वाटत......
अस का होत नेहमी कि......
नेमक जाण्याच्या अगोदर तिच्या बरोबर भरपूर बोलायचं असत......
बरच काही सांगायचं असत.....

मलाच नाही सांगता येणार काय होतंय ते .....
पण एवढ मात्र खर कि
तिची आठवण मला क्षणाक्षणाला येत असते
सतत मनाला छळत असते.....

--
सागर लांडगे

सखे कसे सांग तुला ....

-
संदीप खरे

आज मी ठरवलय .............

आज मी ठरवलय बिनधास्त राहायच
वाऱ्याच्या उलटया दिशेन धावायच

आज मी ठरवलय नेहमी हसायच
अश्रुंना पापण्यांच्या मधेच दाबायच

आज मी ठरवलय सर्व काही विसरायच
आठवणींच्या सागरात सगलळच बुडवायच

आज मी ठरवलय स्वताला ओळखायच
स्वतःच आस्तीत्व स्वतःला पटवायच

आज मी ठरवलय खूप खूप जगायच
प्रत्येक ऋतुमधे,जीवन जगणं शिकायच

अजून सुद्धा तू कधीतरी कुठेतरी वाटेत दिसतेस........

तेच ते रोजचे जीवन जगताना
अजून सुद्धा तू कधीतरी कुठेतरी
वाटेत आकस्मिक दिसतेस
हजारो लाखो जणांच्या गर्दीतही
नजर अगदी सहज खेचून घेतेस............

वाटते तेव्हा तसेच येऊन तुज गाठावे
हळूच येऊन पाठीत थोपटावे......
हास्याचे तेव्हा कारंजे फुलावे
दोघांनी मिळून स्वच्छंद हसावे
थोड्या गुजगोष्टी कराव्यात
आणि मनमोकळे मनसोक्त बोलावे..................

पण मन सांगते
दिवस तुझे ते केव्हाच संपले
ते सोनेरी क्षण इतिहास जमा झाले
जे घडले ते तिचे तिला राहिले
आणि तुझे तुलाच राहिले..............

पुढे सरसावणारे हात आवरते घेतात
पाय माझे तेव्हा
जागच्या जागीच थबकतात....................

मनसुबे सारे माझे
तिथेच विरतात आणि डोळ्यातून दोन अश्रू
खळकन झरतात
आनंदाचे की दुःखाचे??????????

जब किसी की तरफ...

जब किसी की तरफ दिल झुकने लगे
बात आ कर ज़ुबान तक रुकने लगे
आँखों आँखों में इक़रार होने लगे
बोल दो अगर तूमे प्यार होने लगे

चाहने जब लगे दिल किसी की ख़ुशी
दिल लगी यह नहीं, ये है दिल की लगी
आँधियों को दबाने से क्या फ़ायदा
प्यार दिल में छुपाने से क्या फ़ायदा
जान से प्यारा जब दिलदार होने लगे
बोल दो अगर तुम्हे प्यार होने लगे

उसकी खुश्बू अगर अपनी साँसों में हो
उसका सपना अगर अपनी आँखों में हो
जब ना दिल के बहेलने की सूरत लगे
जब कोई ज़िंदगी की ज़रूरत लगे
और जीना भी दुश्वार होने लगे
बोल दो अगर तुम्हे प्यार होने लगे

जब किसी की तरफ दिल झुकने लगे
बात आ कर ज़ुबान तक रुकने लगे
आँखों आँखों में इक़रार होने लगे
बोल दो अगर तूमे प्यार होने लगे
होने लगे, प्यार होने लगे...
प्यार तो होना ही था
प्यार तो होना ही था...

जाने दिल में कब से है तू...

इस दिल पे लगते है जो,
वो ज़ख़्म दिखते नहीं
अपनों से मिलते है जो,
वो दर्द मिट ते नहीं
मैं पास अपने नहीं,
बस दूर जब से है तू

जाने दिल में कब से है तु
जब से मैं हून तब से है तू
मुझको मेरे रब की कसम
यारा रब से पहले है तू

अच्छा है हस्ते हुए हो गये हम तुम जुदा
ये कोई ना पूच्छ ले वो हमसफ़र कौन था

अब तो मुझे याद नहीं साथ मेरे कब से है तू
साथ मेरे कब से है तू ......

जरा जगून बघू...

रोज रोज पुन्हा पुन्हा
तेच रडगाणे
ओठांवरी हसू तरी
किती रे बहाने
पुर्‍या झाल्या पळवाटा
थोडे थांबून बघू
जरा जगून बघू...

कोण तुझे कोण माझे
शोधायला वेळ नाही
धावत्या पायाचा माझ्या
घड्याळाशी मेळ नाही
वेळ-काळ विसरून पुन्हा एकवार
कधीतरी पायवाट चुकुन बघू
जरा जगून बघू...

दु:ख माझ्या उरातले
रोज रोज सलते हे
सुख जरी नाममात्र
तरी कुठे मिळते हे
सोड सार्‍या दु:खचिंता मनाच्या तळ्यात
घेउनिया झेप जरा उडून बघू
जरा जगून बघू...

प्रेम माझे सांगण्यास
माझ्यापाशी बोल नाही
तरी मुकेपणाचेच
क्षण अनमोल काही
हात हाती घेउनिया सांज ढळताना
आभाकाळीचा चंद्र तिच्या डोळ्यात बघू
जरा जगून बघू...

मन दु:खाच्या भरात
जरी होई दीनवाणे
मुखवट्यांच्या जगात
ओठी सुखाचे तराणे
शहाण्याचे सोन्ग पुरे, मनातून खरे
वेड्यापरि थोडे आता वागून बघू
जरा जगून बघू...

-काव्य सागर

Words-BoyZone

smile an ever lasting smile
a smile can bring you near to me
don't ever let me find you gone
'cause that would bring a tear to me
this world has lost its glory
let's start a brand new story
now my love
you think that I don't even mean
a single word I say

it's only words
and words are all I have
to take your heart away

talk in ever lasting words
and dedicate them all to me
and I will give you all my life
i'm here if you should call to me
you think that I don't even mean
a single word I say

it's only words
and words are all I have
to take your heart away

it's only words
and words are all I have
to take your heart away